Κάποτε, τα γλυκά δεν ήταν καθημερινή απόλαυση. Οι νοικοκυρές τα έφτιαχναν μόνο στις γιορτές και σε ξεχωριστές περιστάσεις, γεμίζοντας τα σπίτια με αρώματα που όλοι περίμεναν με λαχτάρα. Μια τέτοια στιγμή ήταν οι Απόκριες και ειδικά η Τυρινή εβδομάδα, η τελευταία πριν τη Σαρακοστή, όταν τα γαλακτοκομικά είχαν την τιμητική τους.
Την Κυριακή της Αποκριάς, την παραμονή της Καθαρής Δευτέρας, τα παιδιά ανυπομονούσαν για ένα γλυκό που έφερνε χαρά στο τραπέζι: το πουπέκι, η «αρβανίτικη crème brûlée». Ένα λιτό αλλά απολαυστικό γλύκισμα, που μοιάζει με γαλατόπιτα ή γαλακτομπούρεκο, αλλά χωρίς φύλλο από πάνω – και από αυτό πήρε το όνομά του, αφού πουπέκι στα αρβανίτικα σημαίνει "χωρίς καπάκι".
Ανάλογα με την περιοχή, το έφτιαχναν σε διαφορετικές εκδοχές: άλλοι το έβαζαν σε φύλλο, άλλοι το έφτιαχναν σκέτο, άλλοι το περιέλουζαν με σιρόπι και άλλοι δεν χρησιμοποιούσαν καν αυγά. Αλλά όποια εκδοχή κι αν συναντούσες, η γεύση του έφερνε πάντα την ίδια θαλπωρή.
Ένα γλυκό απλό στην παρασκευή, μα γεμάτο γεύση και παράδοση, που εύκολα μπορούμε να το φτιάξουμε και να το φέρουμε ξανά στα τραπέζια μας, όπως τότε…
0 Σχόλια