Κάθε 25η Μαρτίου, η μνήμη ταξιδεύει – όχι μόνο στις ηρωικές στιγμές της Επανάστασης του 1821, αλλά και στα παιδικά μας χρόνια.
Ποιος δεν θυμάται εκείνο το παλιό Αλφαβητάριο, το αναγνωστικό της Α’ Δημοτικού, με τα σκίτσα γεμάτα Ελλάδα, με τα παιδιά που φορούσαν γιορτινά, κρατούσαν σημαιάκια και τραγουδούσαν:
Της Πατρίδας μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό…
Οι εικόνες του ήταν απλές, αλλά γεμάτες συναίσθημα. Σχολικές ποδιές, μπλε φουστανάκια και κοντά παντελονάκια, σημαιάκια στο χέρι και παρελάσεις.
Ο Ευαγγελισμός και η Επανάσταση του ’21 σελίδα-σελίδα ζωντάνευαν μπροστά μας, όχι ως γεγονότα ενός μακρινού παρελθόντος, αλλά ως μέρος μιας γιορτής που μας ένωνε όλους — μικρούς και μεγάλους.
Το Αλφαβητάριο της δεκαετίας του ’70 ήταν κάποτε το πρώτο παράθυρο στον κόσμο, στις αξίες της πατρίδας, της ειρήνης, της ελευθερίας.
Σήμερα, χρόνια μετά, μπορεί οι σελίδες να κιτρινίζουν, αλλά τα κείμενα και οι εικόνες εκείνου του βιβλίου παραμένουν χαραγμένοι στη μνήμη.
Χρόνια πολλά σε όσους θυμούνται και σε όσους μαθαίνουν ξανά, μέσα από λέξεις που μυρίζουν παιδική αθωότητα και μπλε μελάνι.
0 Σχόλια