Μαγείρευε όλο και πιο σπάνια. Αυτή, που όταν έμπαινε στην κουζίνα ξεχνούσε να βγει. Που έφτιαχνε άλλο φαγητό για το μεσημέρι, άλλο για το βράδυ, που ζύμωνε ψωμί μέρα παρά μέρα, που δεν της έλειπε το σπιτικό γλυκό.
«Γεράματα» είπε ο γιατρός της, αλλά εγώ είμαι σίγουρη ότι εντυπωσιάστηκε όταν άκουσε στην τηλεόραση ότι «ο πλανήτης τρέμει λιγότερο μετά την εφαρμογή των μέτρων περιορισμού κυκλοφορίας των πολιτών λόγω κορωνοϊού» και κινούταν λιγότερο και πιο αργά για να ηρεμήσει ακόμα περισσότερο τη γη.
Και για να γεμίζει τις ώρες που άλλοτε μαγείρευε, διάβαζε συνταγές από τον Τσελεμεντέ.
- Γιατί τα διαβάζεις αυτά, μαμά;
- Τι να κάνω, να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο;
- Δεν έχεις άλλη επιλογή εκτός από αυτές τις δύο;
- Δες τι λέει εδώ… για να βγουν γυαλιστερά τα τσουρέκια από το φούρνο πρέπει να βάζεις ένα ταψί με καυτό νερό, στην κάτω σχάρα, την ώρα που τα ψήνεις. Οι υδρατμοί γυαλίζουν την επιφάνεια και αφήνουν μαλακό το εσωτερικό τους…
- Μα, τα τσουρέκια που φτιάχνεις είναι τα ωραιότερα…
- Μπορεί να γίνονται και καλύτερα… αυτό είναι το μυστικό για γυαλιστερά και μαλακά τσουρέκια.
Όταν τελείωσε με τον Τσελεμεντέ αγόρασε ένα βιβλίο με γκουρμέ συνταγές και άρχισε να διαβάζει με τις ώρες πώς γίνονται οι φτερούγες του κοτόπουλου γεμιστές με μελιτζάνα, η σάλτσα φασκόμηλου, το παστέλι από πασατέμπο…
Μετά αποκοιμόταν με αυτό αγκαλιά και ονειρευόταν ότι μαγειρεύει αυτές τις πρωτόγνωρες για αυτήν συνταγές. Έφτιαχνε πουγκιά από διάφανη ζύμη, με γέμιση μανιταριών, αυγά ψημένα σε χνουδωτή μαρέγκα, άσπρη και φουσκωτή σαν σύννεφο, μελιτζανοσαλάτα με ταχίνι… Και τα σέρβιρε στο γαμπρό που δεν είχε αποκτήσει, στα ανύπαρκτα εγγόνια της, στους φανταστικούς συμπέθερους… Έβγαζε τα καλά της σερβίτσια, έστρωνε τα λινά, κεντημένα στο χέρι τραπεζομάντιλα, γέμιζε λουλούδια τα κρυστάλλινα βάζα. Όλοι θαύμαζαν τις περίτεχνες δημιουργίες της και όταν αποκαμωμένη από όλα αυτά ξυπνούσε, άφηνε κατά μέρος δεκάδες λιχουδιαστά ντάμπλινγκς στον ατμό και έφτιαχνε με χίλιους κόπους, μια από τις λατρεμένες παραδοσιακές συνταγές της. Το σπίτι μύριζε απροσδιόριστη νοσταλγία και γιουβέτσι με κριθαράκι, ντομάτες γεμιστές με ρύζι, κιμά και τραχανά, φασολάκια γιαχνί με πατάτες και η μαμά χαιρόταν που για άλλη μια φορά θα έτρωγα από τα χέρια της και συνέχιζε να επιμένει ότι η καλύτερη επιλογή που έκανα στη ζωή μου ήταν να μην παντρευτώ.
0 Σχόλια