4 Ιουλίου 2025 στις 21:00, στο Πολιτιστικό Κέντρο Αρτέμιδος - Είσοδος ελεύθερη
Το καλοκαίρι του 2025, η απολαυστική μαύρη κωμωδία "Καραμέλες Ούζου" επιστρέφει στη σκηνή, με νέα δυναμική διανομή και σκηνοθετική φρεσκάδα. Το έργο του Γιάννη Γαλανόπουλου, που πρωτοπαρουσιάστηκε με επιτυχία το 2017 και ξαναπεριόδευσε το 2018, ξαναζωντανεύει σε ένα κλειστοφοβικό, μυστηριώδες, ξεκαρδιστικό σκηνικό – εκεί όπου το χιούμορ και ο τρόμος πιάνονται αγκαζέ.
Η υπόθεση
Τέσσερις τα ξημερώματα. Ένας σερβιτόρος βρίσκεται παγιδευμένος στον τελευταίο όροφο ενός πολυτελούς ξενοδοχείου στην Αθήνα, μέσα σε μια σκοτεινή αίθουσα δεξιώσεων. Ο χώρος είναι βουτηγμένος στο σκοτάδι, διακοπτόμενο μόνο από αστραπές που φωτίζουν στιγμιαία τα τραπέζια με τα μισογεμάτα ποτήρια, τα πιάτα, και – πάνω απ’ όλα – τα μπολ με τις καραμέλες ούζου.
Ξαφνικά, μέσα στη σιγή του εγκλεισμού, εμφανίζεται ένας βοηθός σεφ. Οι δύο άνδρες, άγνωστοι μεταξύ τους, καλούνται να συνυπάρξουν υπό αδιευκρίνιστες και αμήχανες συνθήκες. Όμως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Ο σερβιτόρος αποδεικνύεται ιδιαίτερα... απρόβλεπτος. Με εναλλαγές διάθεσης, αλλόκοτες συμπεριφορές και ένα ύφος που θυμίζει πότε παιδί και πότε απειλή, αρχίζει να αποκαλύπτει μια εσωτερική σύγκρουση. Τα ψήγματα μιας διπολικής διαταραχής γίνονται εμφανή, καθώς η κουβέντα μετατρέπεται σε παιχνίδι εξουσίας. Οι ατάκες εναλλάσσονται με ρυθμό, και το κοινό δεν ξέρει αν πρέπει να γελάσει ή να τρομάξει.
Ο βοηθός σεφ ξεκινά ως η φωνή της λογικής, ο ήρεμος άνθρωπος που προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει. Όμως όσο η νύχτα προχωρά, εκείνος μετατρέπεται σε θύμα ψυχολογικού πολέμου – άλλοτε τρομοκρατείται, άλλοτε οργίζεται, και τελικά, αρχίζει να λυγίζει κάτω από το βάρος της αβεβαιότητας.
Η είσοδος του Σωκράτη, του τρίτου χαρακτήρα, έρχεται ως ελπίδα σωτηρίας – ή έτσι νομίζουμε. Στο θέατρο του παραλόγου, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Στοιχεία της παράστασης
- Η ένταση χτίζεται σταδιακά, μέσα από καλοδουλεμένους διαλόγους, που μπλέκουν την αλήθεια με την ψευδαίσθηση.
- Οι αστραπές, οι κεραυνοί και τα φώτα ενισχύουν την αίσθηση εγκλεισμού και παραμόρφωσης της πραγματικότητας.
- Τα σκηνικά, ρεαλιστικά: τραπέζια συνεδριάσεων, λευκά τραπεζομάντηλα, σερβίτσια… και τα αθώα μπολ με καραμέλες που αποκτούν συμβολική σημασία.
- Το χιούμορ είναι σκοτεινό, υπόγειο, σχεδόν απειλητικό. Οι χαρακτήρες δεν ανταλλάσσουν απλώς ατάκες – παίζουν με τα όρια του ψυχισμού και του θεατή.
Ηθοποιοί
Σταύρος Νικολαΐδης – Βοηθός Σεφ
Βασίλης Κούκουρας – Σερβιτόρος
Δημήτρης Χριστοφορίδης – Σωκράτης
Ηχητική συμμετοχή: Κατερίνα Ζαρίφη
0 Σχόλια